Ocieplenie hali łukowej

Prefabrykowane, samonośne hale łukowe TG Buildings można ocieplać natryskiem pianki PUR albo warstwą wełny mineralnej skalnej / szklanej. Poniżej opiszemy obydwa sposoby oraz korzyści i/lub minusy poszczególnych technologii.

Natryskowe ocieplenie pianką PUR nakładane jest od wewnątrz na gotowe zmontowane łuki, po montażu wewnętrznych instalacji do łuków hali (instalacje wewnętrzne montowane są do śrub montażowych paneli łukowych).

Do ocieplenia wykorzystywana jest piankę o zamkniętej strukturze (tzw. zamkniętokomórkową lub ciężka). Pianka do ocieplenia powinna mieć dużą gęstość, przynajmniej ~45-50 kg/m³.

Pianka zamkniętokomórkowa doskonale nadaje się do termoizolacji hali łukowej dzięki cechom fizycznym: hydroizolacyjności i odporności na zgniatanie oraz paroszczelności. Ponadto jej sztywność korzystnie wpływa na statykę łuku. Hydrofobowość gotowego natrysku, całkowicie eliminuje możliwość pojawienia się ewentualnych przecieków, spowodowanych np. niedokładnym dokręceniem podczas montażu wszystkich śrub powłoki (których każda hala ma przynajmniej kilka tysięcy).

Możliwa jest także standardowa izolacją z wełny mineralnej, mocowanej od wewnątrz do łuków. W tym celu należy do paneli łukowych zainstalować ruszt trzymający wełnę, do którego przymocowana będzie zabudowa wnętrza (płyty GK, boazeria, blacha trapezowa) Wykorzystuje się wtedy te same śruby montażowe, którymi są skręcone łuki.

Pozornie efekt jest identyczny jak pianki PUR. Jednak izolacja wełną mineralną nie nadaje się do budowli łukowych, narażonych od wewnątrz na działanie pary wodnej – szczególnie obiektów użyteczności publicznej (np. dachów sal gimnastycznych).

Dlaczego?

Potencjalne zagrożenia ociepleniem wełną mineralną dla wszystkich hal łukowych:

Przy ocieplaniu wełną powinno się przyłożyć szczególną wagę do sposobu montażu, aby uniknąć luk (mostków termicznych) i/lub miejscowego upychania (powodującego zgniecenia wełny). Niezależnie od przyjętej technologii montażu, nie ma możliwości aby wełna ściśle przylegała do blachy panela łukowego. Szczelina pomiędzy wełną a blachą powoduje przeniesienie punktu rosy do wewnątrz hali, ponieważ sama blacha pozostaje nieizolowana.

Należy pamiętać, że wszystkie prace związane z instalacją ocieplenia wykonywane są na wysokości od wewnątrz łuku, a więc w bardzo trudnych warunkach montażowych. Z tego względu nie jest możliwe wykonanie całkowicie szczelnej paroizolacji pomiędzy wnętrzem hali a warstwą wełny. Nie ma znaczenia przyjęta technologia robót.

Ponieważ istnieje prawdopodobieństwo miejscowego przedostawania się pary wodnej do wewnątrz wełny, ona miejscowo zawilgotnieje. Ponieważ punkt rosy przeniesiony jest do wnętrza hali para zacznie się wykraplać, zwiększając miejscowo ciężar ocieplenia i zakłócając statykę obiektu / dachu. Takie niebezpieczeństwo zauważył i wskazał nam Instytut Techniki Budowlanej już w 2009 roku, w opinii technicznej dotyczącej hal łukowych TG Buildings. Dlatego w naszym klimacie nie wykonujemy ociepleń wełną mineralną.

Niektórzy wykonawcy montujący konkurencyjne hale łukowe stosują pomiędzy wełną a łukiem kanały wentylacyjne, z wlotem powietrza u dołu łuku. One także nie spełniają swojego zadania, ponieważ problemem nie jest wentylacja wełny, tylko temperatura punktu rosy. Niebezpieczeństwo ocieplenia wełną mineralną w wyniku błędów montażowych potwierdzają dwie katastrowy hal łukowych (jako dachy łukowe) nad lodowiskami na Słowacji w latach 2012 i 2013. W  Polsce w roku 2010 na Pomorzu, również zawalił się łukowy dach hali przemysłowej. Wszystkie katastrowy budowlane były spowodowane nierównomiernym (niepoliczalnym) obciążeniem łuków z powodu miejscowego zwiększenia ciężaru izolacji ponad granicę wytrzymałości.